Dag 1, 22 juli. Leiderdorp – Los Angeles UPDATED

Vandaag was een heel lange dag. Om 6 uur opgestaan, om half 8 opgehaald, om 8 uur op Schiphol, om 10 uur security interview. Airborne om 11:15 voor de vlucht naar Chicago en vanaf toen ben ik de weg “clockwise” een beetje kwijt. Al die tijdzones onderweg maken het niet makkelijker, dus hebben we de eerste dag stug de NL tijd maar aangehouden. We kwamen om half drie´s nachts op LAX aan en lagen uiteindelijk om half 6´s ochtends in bed (in LA was het toen 20:30).

De upgrade naar Economy plus is goed bevallen, 10 centimeter is niet veel maar je kan wel helemaal onderuit gezakt zitten, en als de persoon voor je zit zijn stoel naar achteren klapt heb je zelf nog wat ruimte over. En dan dat vliegen. 7 uur en 3,5 uur achter elkaar… wat een drama. Maar het vreemde is dat als je op de eerste vlucht na drie uur vliegen je jezelf beseft dat je nog 4 uur + 3,5 uur moet vliegen denk je dat je gek wordt, maar uiteindelijk schiet je in een soort onverschilligheidsmodus waarin het je niet meer zo boeit.

Bij Alamo nog geprobeerd om die ene coole SUV te krijgen voor een zacht prijsje, maar hij bleek in de Cadillac Escalade klasse te zitten dus dat was big bucks! We hebben nu een Toyota [insert correct name here]. Komt nog wel eens op de foto.

Voor het slapen gaan nog even mexicaans gegeten. Uiteraard guzzling van het vet en met een dikke laag kaas er op, dus daar heb ik maar een beetje omheen gegeten. Maxim heeft al uitgeroepen dat Amerika de hemel is; dubbele Quarterpounder, dubbele Fish-o-filets en torenhoge ijsjes!

Hotelkamer had een vreemd luchtje en een Pulp Fiction-achtig interieur, erg eighties, maar had een stille airco (!!!) en heerlijke bedden. We werden om 3 uur ´s nachts wakker. Niet zo vreemd want in NL is het nu 12 uur ´s middags. Dit duurt een paar daagjes en dan loopt onze interne klok weer in de pas met de werkelijkheid.

Nu is het TV kijken geblazen tot het een acceptabele tijd is om je buiten te begeven. Het is hier ook komkommertijd want het politieke nieuws op CNN is het verschil in uitspraak van het woord “Pakistan” tussen Obama en McCain.

Vanaf nu zet ik de logjes netjes bij de respectievelijk dagen. We´re started!

Dag 2, 23 juli. Los Angeles

Zoals ik stiekem al bij gisteren heb geschreven waren we om 3 uur wakker. Lekker een beetje TV liggen kijken en de log bijgewerkt. Wel lekker eigenlijk dat je met laptop en wifi gewoon meteen je verslag bij kan werken. “Vroeger” moest je het tijdens de reis op papier zetten en dan later overkloppen, maar nu ben je 1-2-3 klaar.

Lekker ontbijtOm een uur of zes zijn we gaan ontbijten. Bij het hotel zat een restaurant dat ook een uitstekend Amerikaans ontbijt wist te bereiden. Pancakes, hashbrowns, de hele mikmak met een lekker glaasje verse jus erbij.

Vandaag stond in het teken van het niet hebben van een plan. Het enige verplichte onderdeel was het doen van boodschappen (frisdrank e.d.) en een koelbox. We zijn eerst naar de Vons gegaan, dat is een luxe supermarkt waar ik een heerlijke lucht van verse broodjes rook, dus die onthouden we! Vervolgens naar Redondo beach gegaan (waren we om een uur of acht…), daarna naar de Target (soort warenhuis/supermarkt) waar we een perfecte koelbox hebben gescoord en Maxim een duikset en een ballon-artiesten set (zie fotorepo). De een-na-laatste bestemming was een mall naast de Target waar ik ging kijken voor Nikes en waar ik ook in geslaagd ben ($80), als bijvangst heeft Meta een setje Adidas gekocht.

En dan nu het hilarische verhaal van de dag… Omdat de auto zo nu en dan een alarmbelletje (ding ding ding) liet horen en ik niet midden in Death Valley wilde stilstaan met een stukke auto ben ik even langs Alamo gereden om te vragen wat zij er van dachten. Nu moet je weten dat autoverhuurbedrijven zeer strak geregisseerde en goed geoliede machines zijn die verdeeld zijn in een terugbreng en een afhaaldeel die van elkaar gescheiden zijn. Met andere woorden, als je het terugbreng deel inrijdt, dan kom je daar niet zo makkelijk meer uit; er staat meteen een mevrouw je barcode te scannen en toen ik uitlegde dat ik een raar belletje hoorde stuurde ze me naar binnen om een andere auto te halen. maar ik kwam alleen voor een vraag! 

Welnu, ik naar binnen waar de Customer Service mevrouw me vroeg om op het afhaal-parkeerterrein een nieuwe auto uit te zoeken. Nu moet je weten dat de Toyota Highlander die we hadden GROOT was, en daardoor erg praktisch met bagage, dus ik wilde eigenlijk niet iets kleiners krijgen. Op het parkeerterrein stonden een paar redelijke autos (waaronder een Jeep Grand Cherokee, geen rommel dus) en een Cadillac. Die Cadillac stond weliswaar in een ander vak dan het type waar ik in mocht uitzoeken (ik mocht een standard SUV uitzoeken en de Cadillac was een Luxury SUV), but as we say in Holland: a bold man owns half the world! Om een lang verhaal kort te maken rijden we nu in een dikke Cadillac met leer, een enorm glazen dak en satelliet radio. Erg handig!

Welnu, we reden met onze nieuwe ride naar het hotel en toen gebeurde het… Op de snelweg ineens weer dat geluid… ding ding ding. Meta meteen in een lachstuip, en wat bleek: het was de TomTom die een signaal geeft als je de maximum toegestane snelheid overschrijdt. Alle consternatie en auto omruil echec voor niets geweest! Om mezelf nog enigszins goed te praten: ik had wel op de TomTom gekeken toen ik het belletje hoorde, maar zag daar ook geen waarschuwing, dus had ik daar verder niet meer bij stilgestaan.

Na aankomst in het nieuwe hotel nog even een frisse duik genomen, ´s avonds gegeten in het Rainforest cafe in Downtown Disney en om 9 uur doodop in bed (mind you: 6 uur in de ochtend NL tijd).

Klik… Foto´s van vandaag!

Dag 3, 24 juli. Los Angeles

We leven nog! vandaag naar Disneyland geweest. Ontbeten bij Denny´s, een All American Grand Slam breakfast. Eitjes, hashbrowns (soort Rosti), bacon, toastjes en veel slappe koffie. Erg jummie!

Disneyland is perfect georganiseerd, zoals de parkeergarage waar zelfs campers in passen.

We waren om ongeveer 8 uur bij het park, precies op openingstijd. We konden dus meteen naar binnen bij de Star Wars Tours. Daarna de eerste fastpass opgehaald. Een fastpass houdt in dat je naar een attractie toe gaat, je toegangskaart in een automaat steekt en dan krijg je een fastpass-ticket waarop staat dat je tussen tijd X en tijd Y kunt terugkomen en als je dan je fastpass ticket laat zien mag je door de fastpass ingang naar binnen en hoef je niet in de rij te gaan staan, echt top! “Addertje onder het gras” is dat je maar één fastpass tegelijk kunt halen. Dus je kan niet na binnenkomst van het park bij alle leuke attracties een fastpass halen en ze dan achter elkaar doen.

Toen wij er net waren was het verschil tussen het ophalen van een fastpass en de geldigheid ervan ongeveer een uur. Dus als je om 9 uur een fastpass haalde kon je om 10 uur de attractie in. Later op de dag was het verschil al opgelopen tot maar liefst zes uur…

Vanaf een uur of twee was het belachelijk druk, we zijn om een uur of vier weggegaan want toen waren we helemaal gaar en alle attracties hadden een wachttijd van 30 tot 90 minuten.

Hier foto´s!

p.s. Had ik al verteld dat de Cadillac een verwarmd stuur heeft?

Dag 4, 25 juli. Los Angeles – Lake Havasu

Eindelijk, de reis gaat nu echt beginnen! Vanaf Los Angeles via Joshua Tree National park naar Lake Havasu gereden. De originele versie van de London Bridge is steentje voor steentje afgebroken en naar Lake Havasu City naartoe verplaatst.

Joshua Tree N.P. is goddelijk mooi, en dat is nieteens zo gek, want gelukszoekers zagen Jezus (?) in de bomen die hun handen ten hemel geheven lijken te hebben. Het park is helemaal “af”, de schoonheid is perfect.

Ondanks dat er heel veel Europeanen naar de USA op vakantie zijn kom je heel weinig medeweggebruikers tegen. Als je in een park als Joshua Tree je auto stilzet en uitstapt is het dood- en doodstil en komt er 15 minuten niemand langsrijden.

De weg tussen Joshua Tree NP en Lake Havasu had enorme lange rechte stukken en was bijzonder rustig, een leuk stuk om te rijden op de eerste echte rij-dag.

Lake Havasu is een verhaal apart. Iemand heeft in dit desolate verlaten gebied een stadje gesticht en er zijn nog mensen komen wonen ook! En wat die mensen daar allemaal doen? Ik zou het bij god niet weten! Het is er dor, droog en vreselijk heet! Simpelweg elke dag +40 graden celsius. Er wordt druk gewatersport (lees: onder een parasol in je boot zitten) en je ziet er de meest bizarre speedboten achter de meest bizarre auto´s hangen.

Wel een GROTE Walmart, zijn we nog even geweest. Was ongeveer zo groot als de Groenoordhal en bij en ingang stond de traditionele Walmart People Greeter.

Er zijn weer foto´s!

p.s Heb ik al verteld dat de Caddy een elektrisch openende en sluitende achterklep heeft?